Door Q.G.C.M. van Hoesel, P.H.M. de Mulder en D.J.Th. Wagener
Gepubliceerd in Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde op 21-01-1989

” Blakend van gezondheid, getuigend van energie, die onuitputtelijk leek, werd Paul ingehaald door de dood. Tijdens zijn gebruikelijke trimloop te zamen met zijn beste vrienden werd de toevoer van levensenergie afgesneden. Ondanks uiterste inspanning gelukte het niet hem het leven terug te geven. Daarmee stierf op zondag 11 december 1988 een bewonderenswaardig mens. Een dokter die zich zonder terughouding dag in dag uit inzette voor al die anderen die worstelen met de eindigheid van het leven.

Tijdens zijn studententijd onderscheidde Paul zich reeds doordat hij in deze fase 4 maanden werkzaam was in een onderzoekslaboratorium in de Verenigde Staten en 4 maanden in het Sumve District Hospital in Tanzania. Na zijn artsexamen in 1977 werd Paul opgeleid tot internist door prof.dr. C.L.H.Majoort‡ en prof.dr. A.van ’t Laar. Van deze opleiding deed hij verslag in zijn boek ‘Met collegiale hoogachting’. Onder pseudoniem Arnold Weterings beschrijft hij met vlotte pen zijn ervaringen. Uit het boek krijgt men een idee over Pauls denken en doen, zijn dokter-zijn.

Paul was niet alleen een dokter voor zijn patiënten, aan wie hij bood wat de geneeskunde en de geneeskunst te bieden hebben, hij ging verder en zocht nieuwe wegen. Op de afdeling Hematologie, onder leiding van prof.dr.C.Haanen, maakte hij zich de kennis eigen van de farmacokinetiek en -dynamiek van cytostatica, een uiterst belangrijk wetenschapsgebied voor de verdere ontwikkeling van de medicamenteuze behandeling van patiënten met kanker. Op 19 juni 1986 promoveerde hij op het proefschrift ‘Cellular pharmacokinetics and pharmacodynamics of anthracyclines in man’. In juli 1986 trad hij toe tot de staf van de afdeling Medische Oncologie. Daar ontwikkelde hij zich tot een specialist op het gebied van de continue infusie van cytostatica. Onder vakgenoten werd hij wegens zijn kennis van de farmacokinetiek internationaal gewaardeerd. Menigmaal werd hij als gastspreker uitgenodigd om over deze onderwerpen te spreken en van zijn hand verschenen originele stukken en overzichtsartikelen hieromtrent. Wegens zijn verdiensten werd hij door menige redactie gevraagd het werk van anderen op wetenschappelijke kwaliteit te beoordelen. Zo was hij onder meer redacteur van de European Journal of Cancer and Clinical Oncology. Zijn stage in 1987 bij de Pharmacology Branch van het National Cancer Institute te Bethesda bracht hem nieuwe technieken en inzichten die hij met overgave trachtte te introduceren in het Nederlandse onderzoek naar kanker.

Tijdens het werk op onze afdeling bleek dat wij met Paul een zeer bijzonder man in ons midden hadden gekregen, die ons verraste door zijn onuitputtelijke creativiteit. Hij was een scheppend kunstenaar onder de wetenschappers. Daarnaast was het een man die elkeen voor zich innam door zijn vriendelijkheid. Paul was een Radboudman in hart en nieren. Voor het wel en wee van de mensen op de werkvloer stond hij in. Hij bleek inzetbaar voor het algemeen belang, waarvan zijn voormalig lidmaatschap van de ondernemingsraad getuigt.

De afdeling, het ziekenhuis, de faculteit en de universiteit verliezen met hem een onvergetelijk persoon, een coryfee van morgen. Bij dit alles was Paul trotse vader van Daan en Marijn. Agnes heeft een briljante man verloren. Gelegenheid tot afscheid nemen werd haar niet gegund. Paul is niet meer. Wij zijn dankbaar dat wij hem van nabij mee mochten maken. Hij heeft ons leven verrijkt.”

–

Wilt u doneren? Uw gift kunt u overmaken op:
Bankrekening nr: NL14 FVLB 0225 9690 25
Op naam van: Stichting Dr. Paul Speth Fonds, te Nijmegen
Onder vermelding van: Adres, postcode en telefoonnummer